Γουργούρισμα εντέρου και διάρροια

Γουργούρισμα εντέρου και διάρροια

Το γουργούρισμα του εντέρου (ιατρικά γνωστό ως βορβορυγμός) συνοδευόμενο από διάρροια αποτελεί συχνό σύμπτωμα που μπορεί να οφείλεται σε ποικιλία γαστρεντερικών διαταραχών. Το έντονο γουργούρισμα συχνά υποδηλώνει αυξημένη κινητικότητα ή και παρουσία αερίων και υγρών στο έντερο, ενώ η διάρροια μπορεί να οφείλεται είτε σε λειτουργικά είτε σε οργανικά αίτια.

Πιθανά αίτια γουργουρίσματος και διάρροιας

1. Λοίμωξη του πεπτικού συστήματος

   • Ιογενείς ή βακτηριακές γαστρεντερίτιδες προκαλούν αυξημένη κινητικότητα του εντέρου με υδαρείς κενώσεις και έντονα γουργουρίσματα.

   • Συνοδεύονται από ναυτία, κοιλιακό άλγος ή πυρετό.

2. Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου

   • Συχνό λειτουργικό νόσημα, στο οποίο το γουργούρισμα και η διάρροια εμφανίζονται συχνά μετά από στρες ή κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών.

   • Μπορεί να εναλλάσσεται με δυσκοιλιότητα.

3. Τροφική δυσανεξία ή δυσαπορρόφηση (π.χ. δυσανεξία στη λακτόζη, κοιλιοκάκη)

   • Το έντερο δεν μπορεί να διασπάσει σωστά κάποιες ουσίες (π.χ. λακτόζη), με αποτέλεσμα αέρια, διάρροια και γουργουρίσματα.

4. Χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα εντέρου (νόσος Crohn, ελκώδης κολίτιδα)

   • Τα φλεγμονώδη νοσήματα προκαλούν διάρροια, αίμα ή βλέννη στα κόπρανα, αίσθημα κόπωσης και απώλεια βάρους.

5. Σύνδρομο βακτηριακής υπερανάπτυξης στο λεπτό έντερο (SIBO)

   • Συχνό γουργούρισμα με φούσκωμα, αέρια και εναλλαγές διάρροιας και δυσκοιλιότητας.

   • Προκύπτει λόγω αύξησης των βακτηρίων στο λεπτό έντερο.

6. Αλλαγές στη διατροφή ή υπερβολική κατανάλωση φυτικών ινών, καφέ ή τεχνητών γλυκαντικών (π.χ. σορβιτόλη)

   • Αυτές οι ουσίες διεγείρουν το έντερο και προκαλούν θορύβους και διάρροια.

7. Άγχος και στρες

   • Συχνά επηρεάζουν το νευρικό σύστημα του εντέρου, προκαλώντας κινητικότητα και ασταθείς κενώσεις.

Πότε απαιτείται ιατρική αξιολόγηση

Τα συμπτώματα αυτά δεν πρέπει να παραβλέπονται όταν:

• Επιμένουν για πάνω από 2-3 ημέρες

• Συνοδεύονται από αίμα στα κόπρανα, πυρετό, απώλεια βάρους ή αναιμία

• Εμφανίζονται ξαφνικά και έντονα

• Παρατηρούνται συχνές υποτροπές των συμπτωμάτων

Η διάγνωση βασίζεται σε λεπτομερές ιστορικό, κλινική εξέταση και, όταν χρειάζεται, εξειδικευμένες εξετάσεις όπως:

• Αιματολογικές/βιοχημικές εξετάσεις

• Καλλιέργεια κοπράνων, έλεγχος για παράσιτα

• Κολονοσκόπηση ή γαστροσκόπηση

• Έλεγχος για  δυσανεξία στη λακτόζη ή στη γλουτένη

• Αξονική ή μαγνητική τομογραφία κοιλίας (σε ειδικές περιπτώσεις)